Álaborg: Frá stóru útlöndunum til staðbundinna ævintýra

Af Mette Fuglsang

Norður-Jótlands hversdagsævintýri

Það var fyrsta vikan í júní og við vorum næstum nýkomin heim frá fyrsta hálfa árinu okkar í rauðu VW Kaliforníu vagninum „Turtle“ frá '92. Nánar tiltekið höfðum við verið heima í Danmörk í 2 vikur og náði aðeins að sjá nánustu fjölskylduna og nokkra vini. En nú var það þegar á nýjum ævintýri, nefnilega 'Nordjyske Hverdagseventyr'.

Það var hugmynd sem hafði vaknað vegna þess að við höfðum verið ráðin af Norður-Jótlandsbókasöfnunum til að keyra um til 8 af Norður Jótland sveitarfélög og halda kynningar um að hætta öllu og flytja út í bíl til að ferðast um heiminn sem hluti af verkefninu 'Kulturkaravanen'.

Og þá spurði Mark frá Radio Nordjyske, sem hafði tekið viðtöl við okkur á 3-4. Fresti. viku síðan við fórum, hvort sem við ættum að gera eitthvað skemmtilegt í útvarpinu yfir sumarið þegar við vorum heima í Danmörk. Við tókum þátt í því - og þá var hugmyndin um „Nordjyske Hverdagseventyr“ búin til.

Ferðatilboð: Stutt hlé á dönsku fjöllunum

Hvað er 'Nordjyske Hverdagseventyr'?

Í stuttu máli er hugmyndin sú að við - Morten, Mette og bíllinn Turtle - snemmsumars og haustið 2018 heimsækjum öll 11 Norður-Jótlands sveitarfélög í eina viku í senn og keyrum um og upplifum „hversdagsleg ævintýri“. Hugtakið okkar fyrir ævintýri er eitthvað sem þú getur tekið að þér í þínu eigin heimabyggð án þess að það kosti neitt sérstakt og án þess að það þurfi mikinn tíma eða undirbúning.

Og nú var það orðið vika 1 í verkefninu okkar 'Nordjyske Hverdagseventyr'. Meeen við vorum líklega komin til að ýta þessu öllu aðeins of mikið saman hér eftir heimkomuna til Danmerkur ...

Mánudagsmorgun í vikunni vöknuðum við í Flensborg þegar við höfðum farið á teymisfund í tengslum við fyrirlestur sem við áttum að halda daginn eftir í Tunnur. Allt ansi langt frá því Norður-Jótland, þar sem hversdagsævintýrið beið okkar, svo það tók nokkra daga áður en við gátum keyrt í burtu.

Þegar við loksins komum til sveitarfélagsins í Álaborg, sem við heimsóttum í vikunni, keyrðum við í raun sem það fyrsta beint til gamals kunningja, nefnilega garðsins í bænum Svenstrup. Við áttum að halda fyrstu kynninguna á bókasöfnunum í Svenstrup á miðvikudagskvöldið og frá nokkrum fyrri heimsóknum í garðinn vissum við að það er yndislegur vinur í miðri borginni - lítill fullkominn staður til að sitja og njóta þéttsetinna hádegismatur. Það gerðum við líka.

Reyndar áttum við góðan vin líka þarna niðri. Hann var myndarlegur, hvítur eins og snjór og virtist njóta lífsins. Hann hét Svend - að minnsta kosti köllum við hann það. Svanurinn Svend. Síðdegis í dag sáum við hann ekki núna, vegna þess að við sátum ekki alveg niður að vatni, heldur héldum okkur aðeins lengra út á jaðri garðsins, þar sem við höfðum það ekki löngu áður en við þurftum að halda fyrirlestra.

Taktu strætó frá Kaupmannahöfn til Álaborgar - sjáðu tilboðið hér

Hversdagsævintýri í skjaldbökuhraða

Eftir svona erilsama byrjun vikunnar - og almennt eftir heimkomuna til Danmerkur - þurftum við í raun ekki stóru verkefnin næstu daga.

Við spurðum þátttakendur á Kulturkaravanen hvaða nálæga staði þeir myndu mæla með fyrir gistingu og nokkrir þeirra nefndu Poulstrup vatnið, sem við höfðum báðir heimsótt áður. Við vissum því að þetta var frábær staður rétt á svæðinu.

Eins og þegar er ljóst er sveitarfélagið í Álaborg ekki alveg framandi fyrir okkur. Þvert á móti, það er í raun mjög heimilislegt fyrir okkur bæði. Fyrir Morten enn frekar, þar sem hann ólst upp og hefur búið lengst af bæði sem barn og fullorðinn. Ég er að flytja til sveitarfélagsins en ég hef samt búið í Álaborg undanfarin 6 ár svo það hefur smám saman orðið heimili fyrir mig.

Svo við keyrðum niður að Poulstrup vatni og lögðum á fyrstu hæð, alveg niður að vatninu. Á kvöldin skildum við rennihurðina eftir opna og það leið eins og að sofa úti í skjóli. 

Þetta var svo ótrúlegt. Einu hljóðin sem við heyrðum við vatnið allan fimmtudags- og föstudagsmorguninn voru hani kóksins, froskur froskur, rapp sælu hænsnanna, ákafar raddir heils skólabekkjar þegar þeir hlupu framhjá bæði fimmtudags- og föstudagsmorgni - og sáu fáir bílar aka framhjá malarveginum. Aaah, þvílíkur friður.

Við eyddum deginum í að komast alveg í gír eftir nokkrar erilsamar vikur: Ég settist niður með bók í hönd og fór í kjölfarið í fallega hjólatúr. Morten valdi að taka sér lúr og á eftir fylgdi göngutúr.

Á hversdagslegum ævintýrum hjá tannlækninum

Á föstudaginn átti ég tíma hjá tannlækninum í Álaborg og valdi að hjóla þangað. Það er annað sem er alveg svalt við Poulstrup vatnið: Að þar er svo róleg og idyllísk og falleg náttúra - og samt svo nálægt miðbæ Álaborgar að þú getur hjólað þangað.

Svo ég hjólaði inn í miðbæinn og kom hingað - þrátt fyrir að ég þyrfti bara ferð til tannlæknis - næsta daglega ævintýri mitt, nefnilega fallegasta hækkun Álaborgar, sem er staðsett á Boulevard 5.

Hér er stór hluti af gömlu Álaborg með steinhúsi Jens Bang, ráðhúsinu og ánni málað virkilega mikið og fallega á veggi í innganginum - listaverk sem er örugglega þess virði að heimsækja, hvort sem þú ferð til tannlæknis þar eða ekki.

Eftir heimsókn til tannlæknisins hjólaði ég út í það sem er þekkt sem Hesteskoen til að hitta Morten. Staður sem við höfum báðir heyrt um margoft en ótrúlega aldrei heimsótt - þrátt fyrir að hann sé í innan við 10 km fjarlægð frá miðbæ Álaborgar.

Það sem við fundum var virkilega flott vin. Strönd með baðbryggjum, grænum svæðum, skýli, varðeldasvæði og almenningssalerni - með eina galla: Að útsýni er rétt yfir til Nordjyllandsværket hinum megin við vatnið.

Það er ekki ofur heillandi útsýni, en á hinn bóginn er það líka mjög flott að sjá að þó að einkennandi iðnaður Álaborgar sé svo nálægt, þá er hann samt frábær fínn staður til að koma og baða sig, á meðan umhverfið er ljúffengt og vel sótt .

Rokk tónlist í fjörunni

Því miður höfðum við Morten farið úrskeiðis fyrr um daginn, sem var kannski bara merki um að við höfðum haft aðeins of marga hluti á eyrunum eftir heimkomuna. En hér var Hesteskoen bara góður staður til að vera á, því það voru margir staðir á grænu svæðunum þar sem hægt var að vera einn og ótruflaður.

Daginn eftir hafði ég pantað tíma með stelpu að nafni Astrid frá "Astrid's Universe", sem eins og við býr líka í bílnum hennar í fullri vinnu. Við áttum að hittast á Fjord Rock í Álaborg; það eru ókeypis tónleikar undir Kulturbroen í Vestbyen.

Morten var ekki á því - hann vildi fá heimadag. Þetta er ein af þeim áskorunum sem við höfum í því að búa í bíl: að val manns hefur meiri áhrif á hitt en ef við búum í íbúð. Vegna þess að ef ég vildi fara með bílinn til Álaborgar, þá varð Morten að fylgja þar inn og hafa síðan heimadaginn sinn þar, því ég tók líka heim með honum.

Og það var það sem við enduðum á: Morten lét sannfæra sig og tók mig inn, þar sem ég hafði samið við Astrid eftir allt saman að ég ætti að hafa bílinn með mér. Þetta endaði með því að vera yndislegur dagur fyrir okkur bæði.

Mér fannst gott að komast út og vera með einhverju öðru fólki, drekka bjór og heyra góða tónlist. Síðasta hálfa árið höfum við Morten eytt næstum öllum tíma okkar saman, svo það var gott með einhverjum öðrum aðföngum og áreiti frá öðru fólki.

Við gistum enn og aftur á fyrstu hæð sem var rétt við sviðið. Þess vegna, af góðri ástæðu, vorum við með þar til partýinu lauk og eftir það fórum við að sofa.

Sýning á flugi og smökkun

Um morguninn keyrðum við út úr bænum - nú ætti að vera gott með smá friði aftur. Eða þannig reyndist það ekki alveg. Vegna þess að við keyrðum út nálægt flugvellinum, þar sem var flugsýning þennan dag, og þess vegna þrumuðu orrustuþotur, farþegaflugvélar og þyrlur um loftið og gerðu ýmsar brellur og sýningar í meira og minna 6 tíma.

Allt þetta landslag settist Morten niður og leit í gegnum sjónaukann. Í millitíðinni tók ég hjólið og hjólaði aftur til Álaborgar þar sem ég hitti systur mína. Við fórum í langan göngutúr meðfram hafnargöngunni á meðan við vorum sótt í þá vanrækslu að hafa verið fjarri hvort öðru í hálft ár.

Við enduðum niðri á Street Food Market í borginni, þar sem hvorugt okkar hefur verið áður, og settumst þægilega niður í vínrauðum Chesterfield sófa þar sem samtalið gat þróast. Eftir það gengum við um hina mörgu mismunandi sölubása og smökkuðum nokkrar smakkanir áður en við fórum aftur meðfram vatnsbakkanum með kaffibolla frá Pandekagehuset í hendi.

Ævintýri rétt fyrir utan útidyrnar

Þannig fóru fyrstu vikurnar okkar í hversdagslegum ævintýrum Norður-Jótlands. Þetta var erilsöm byrjun en þegar við komum um miðja vikuna gátum við farið að taka hlutunum í ró og slakað aðeins á þar sem við vorum án þess að þjóta um frá einum til annars. Við fengum yndislegar, fjölbreyttar upplifanir í sveitarfélaginu Álaborg, sem bauð upp á frábæra náttúru og hátíðlega borgarstemningu með tónleikum.

Þegar ég skoða kortið, hvaða staði við heimsóttum, sést að við keyrðum í rauninni aðeins um 20 km radíus frá Álaborg og að við komumst alls ekki út að austurströndinni en það var líklega aðallega tjáning á, að þörf okkar var ekki að hreyfa okkur of mikið þegar við höfðum verið upptekin í vikunni fram til.

Og það er líka nákvæmlega það sem er stórkostlegt við ævintýri hversdagsins: að þú þarft ekki að fara langt frá búsetustað þínum til að upplifa eitthvað. Ævintýrið bíður rétt fyrir utan útidyrnar.

Við fengum ráðleggingar um að heimsækja þessa staði sem við náðum ekki en hvetjum aðra til að heimsækja:

• Drastrup malargryfja
• Vatn við Dall Møllevej
• Huul Mill (gegn Vokslev)
• Lille Vildmose (miðja)
• Sønderholm
• Endurhæfingarmiðstöð Mou
• Mulbjergene við Dokkedal

Njóttu ferðalaga - ævintýrið er rétt hjá þér!

Hægt er að sjá myndbandið frá Álaborg efst á síðunni.