Kruger þjóðgarðurinn í Suður-Afríku: Listin að handfæða flóðhest

Kruger þjóðgarðurinn í Suður-Afríku: Listin að handfæða flóðhest er skrifað af  Jakob Gowland Jørgensen

Safari með unglingi - geturðu gert það?

Við vorum búin að tala um það í nokkur ár. Um að gera að fara í safarí með mínum yngsta sem hefur mikinn áhuga á dýrum og hefur meiri þekkingu á dýrum en flestir. Vegna þess að safari er virkilega frábær upplifun ef þú hefur áhuga á náttúrunni.

Sjálfur hef ég prófað safari á svo marga mismunandi vegu Afríkulönd sem Úganda, Tanzania og Namibia, og nú átti það að vera með yngri manninum, sem á meðan var orðinn unglingur.

En hvar?

Það þurfti bæði að vera staður sem ég hafði ekki heimsótt og sem mér fannst líka góður staður fyrir einhvern sem hafði ekki farið í safarí áður. Byrjandi í safariupplifunum.

Fyrir valinu varð Kruger þjóðgarðurinn í norðausturhluta Suður-Afríku, rúmlega 300 km frá Jóhannesarborg, og ekki síst fann ég í gegnum hina góðu dönsku ferðaskrifstofu. Rickshaw Travels tækifæri til að fá dönskumælandi leiðsögumann sem var sérhæfður á svæðinu og gæti gert okkur ferð þar sem yngri gæti fylgst með.

Svo við tókum dönskuna Ríkur Wagner í safarí í sjálfum Kruger-þjóðgarðinum og á svæðinu fyrir utan, Greater Kruger, og jafnvel upplifðu borgina í Jóhannesarborg á leiðinni heim.

Richi stundar mikið safarí í Botsvana og býr sjálfur í Kruger og þekkir því svæðið eins og lófann á sér svo okkur leið vel. Og þessi tiltekna ferð bauð upp á svo margar óvæntar og villtar upplifanir að hún stóðst væntingar okkar að svo miklu leyti - bæði fyrir unglinginn og föðurinn.

Løve Love – miðja veginn í Kruger þjóðgarðinum

Við höfum keyrt af malbikuðum vegi og niður lítinn malarveg í stóra appelsínugula land cruisernum.

Sólin er að gægjast fram og hér í febrúar í Suður-Afríku sumri getum við notið heits lofts yfir þjóðgarðinum. Og svo sjáum við þau: „Pörunarpar“ í líki tveggja ljóna sem liggja og kúra á miðjum veginum. Karl og kvendýr, í því ferli að tryggja lifun ljónastofnsins.

Þeir eru nokkra metra frá okkur. Kvendýrið sest allt í einu upp með rykk og horfir á okkur með athygli. Með sláandi hjarta og fingur á gluggahnappinum horfum við á hana rölta framhjá á meðan karlljónið fylgir dyggilega á eftir. Leiðsögumaðurinn segir að þau makast 1-2 sinnum á klukkutíma í allt að 3 daga og fari síðan hvor í sína áttina. Það eru líka dæmi um að það séu tveir karldýr og ein ljónynja!

Þau lögðust rétt fyrir aftan bílinn, í litla skugganum sem er. Þeim er greinilega alveg sama um að við séum þarna. Eina hljóðið er smellur myndavélarinnar og burt í djúpu suð frá karlinum.

Við snúum bílnum varlega við, horfum fram fyrir okkur og rúllum í burtu. Nokkrum sekúndum seinna hleypur nashyrningur yfir veginn 20 metrum lengra og dýrið er frekar sjaldgæft að maula á bak við tré þegar þangað er komið. Hinn glæsilegi hvíti nashyrningur stendur hérna og við erum bara fjögur - 3 af okkur. Tvífættur og einn fjórfættur, sem með um 2 kílóa bardagaþyngd og gott horn er okkur hinum framar.

Vá. Og við erum bara nýbyrjuð í safaríinu okkar.

Hunangsgrævingurinn sem ekki er til að gera lítið úr

Við erum komin að Satara Rest Camp, um það bil í miðjum þjóðgarðinum. Skálinn okkar er tilbúinn og hann er staðsettur meðal allmargra annarra gistimáta, allt frá gistiheimili til tjaldstæði.

Í kringum þjóðgarðinn sem er tæplega 20.000 km2 er fjöldi mismunandi búða, sem samsvarar helmingi Danmerkur eða alls Ísraels.

Ásamt Stór-Kruger svæðinu sem er 1.800 km2 utan þjóðgarðsins, og nokkrum öðrum þjóðgörðum sem liggja að honum, er allt friðlandið mjög stórt svæði þar sem, þrátt fyrir vinsældir garðsins, er enn nóg pláss.

Stærstu áhyggjur mínar fyrir ferðina höfðu verið að þetta yrði „Knuthenborgarupplifun“ þar sem við myndum standa í biðröð eftir tiltölulega fáum dýrum á sléttum sléttum. Mér líkar nú vel við Knuthenborg, en það var ekki ástæðan fyrir því að við höfðum ferðast alla leið til Suður-Afríku.

Leiðsögumaðurinn Richi sagði að svo framarlega sem þú dvelur frá helgum í sumarfríi skólanna – það er það suður-afríska – þá sé almennt gott pláss, þó auðvitað séu einhverjir bílar í kring. En það getur líka verið kostur þar sem þið getið hjálpað hvort öðru að finna dýrin eins og þegar öldruðum hjónum var bent á okkur sem sögðu okkur spennt að það væru "villtir hundar" við geirfuglinn aðeins neðar á veginum . Og þarna var það. Og svo komumst við líka að því að "villtur hundur" er ekki það sama og hýena og að þeir eru færustu veiðimenn garðsins.

Kruger þjóðgarðurinn er langt frá Knuthenborg. Við höfðum ekið í gegnum fallegt, hæðótt landslag skorið af ám og með rauðum steinum allt í kring. Þetta var alvöru samningurinn. Og nú vorum við komin í búðirnar sem voru vel girtar inn til að halda dýrum úti. Fyrir utan hunangsgrævingann, auðvitað... það er alveg sama.

Skarptennda greflingurinn er stærsta dýrið í marterfjölskyldunni og tennur hans geta farið í gegnum skjaldbökuskel! Það getur líka varið sig vel gegn forvitnum ljónum. Það borðar býflugnabú þegar það vill snarl og er sama um býflugurnar...

Þetta er orðið að einhverju leyti goðsagnadýr hjá mér, því ég hef heyrt um það víða, en aldrei séð það. En þarna stóð það, ca. 10 kíló, 60-70 cm langur hunangsgrindlingur – 2 metrum frá mér, klifraði upp í útieldhúsið sem var hluti af skálanum. Það opnaði skápana fimlega og þegar ekkert var rann það í gegnum lítið gat á girðingunni.

Frábært.

Dýrahjörð í Kruger þjóðgarðinum

Næstu dagana fórum við yfir mestan hluta mið- og suðurhluta garðsins. Það komu fleiri bílar suður, en líka færri dýr, svo við beygðum landkúseranum norður.

Junior fékk að velja veginn og það voru litlir malarvegir sem urðu fyrir valinu og það var skynsamlegt ráð því áður en við fórum úr garðinum fundum við stórar hjörðir af gíraffum, sebrahestum og loks líka fílum.

Við vorum nýbúin að hitta landlægan og örlítið pirraðan karlfíl, sem gaf okkur tækifæri til að prófa bakkgírinn í 300 metra, og svo keyrðum við aðeins áfram og þar fórum við fram hjá stórri hjörð með að minnsta kosti 35 fílum, að meðtöldum hvolpum.

Þeir fylltu allt og við biðum þolinmóð og nutum sjónarinnar, horfðum í baksýnisspegilinn til að sjá hvort fleiri kæmu. Það gerði það, en þeir síðustu náðu að forðast okkur, svo fullir af hrifningu af þessu risastóra dýri sem við keyrðum áfram og út. Og já, fílar geta reyndar skráð sig, því fætur þeirra eru svo snjallt raðað að þeir geta laumast um!

Annað sem kom á óvart voru margir ránfuglar, allt frá örnum til rjúpna. Þeir voru margir, og þeir voru fallegir. Litlu öskrandi bláu fuglarnir og aðrir heillandi fjaðraberar bættu líka lit við upplifunina.

Loks komumst við aftur á malbikaða veginn og þar sáum við afar sjaldgæft dýr, nefnilega hvíta ljónið, sem aðeins eru fáir til í náttúrunni.

Þetta er ekki albínó ljón, bara eitt með hvítum lit í stað þess að vera venjulega gulbrúnan, og stóra ljónið var greinilega alfakarl svæðisins þó það væri gamalt og með áverka.

Úlfur, Frakki og Búdda

Við keyrðum frá notalegum og frekar einföldum skálunum inni í Kruger þjóðgarðinum upp á hornhimnu á stað.

Hippo Moon Lodge er í alla staði einstakur staður og er nógu nálægt garðinum til að það er líka góður hagnýtur kostur. Auk þess er staðurinn aðdráttarafl í sjálfu sér. Það er á 10km2 villtri lóð með mörgum dýrum, og í miðjunni hefur sérvitur eigandinn, Frakki með vestur-afríska ættir, byggt villt hús og band af litlum kastala!

Við gistum í risastóru herbergi í aðalhúsinu, rétt við sundlaugina og með útsýni yfir sebrahesta og gasellur. Og húsið sjálft er - ja, næstum því myndlistarsýning, af meira skapandi tagi. Svo þegar við böðuðum okkur í lauginni, sem var krosslaga og þakin Búdda og Krishna, gátum við bæði notið náttúrunnar og hinnar fjölmörgu villtu sköpunar.

Ásamt 12 hundum sínum og sléttuúllu (!) er eigandinn fastur liður í rjúpnaveiðihópnum á svæðinu því eins og hann sagði: „Ég vil frekar veiða veiðiþjófa en láta þá veiða nashyrningana okkar“.

Þú finnur greinilega fyrir mikilli ást á dýrum á Hippo Moon Lodge og þú getur heilsað sebrahestinum sem var bjargað í æsku, séð sjaldgæfar útgáfur af safarídýrunum og svo auðvitað talað við sléttuúlpinn Xena, kenndan við ofurhetjupersónuna. Xena stríðsprinsessa.

Við urðum góðir vinir Xenu.

Hún lagði sig við sundlaugina þegar við vorum þar og fylgdist vel með okkur þegar við gengum í garðinum. Okkur var sagt að ef hún kæmi til okkar gætum við klappað því og það gerði hún oft. Við rannsökum hreyfingar hennar, sem eru bæði eins og hundur en samt alls ekki. Eigandinn sagði að það veiði líka öðruvísi en hundarnir í skóginum þegar hann var úti með þá alla.

Ég vil segja að það gefi ansi mikið götu lánsfé að geta sagt vinum sínum í skólanum að þú sért orðinn vinur úlfs, sem var greinilega ekki á bak við girðingu. Það bjó bara þarna. Og verðið fyrir að vera hér var ekki mikið öðruvísi en ef þú hefðir valið klassískan skála, svo þetta var bara mikil upplifun ofan á hattinn.

Listin að handfæða flóðhest: Jessica flóðhesturinn

Eins og dýraupplifunin í Kruger-þjóðgarðinum og í Hippo Moon Lodge væri ekki nóg þá átti síðasti dagurinn eftir að reynast rúsínan í pylsuendanum. Veðrið var annars óstöðugt, grátt og með næturrigningu, en við fórum snemma af stað því við þurftum að heimsækja "Jessica the Hippo"!

Já, Jessica er svo heimsfræg að greinilega hafa verið teknir upp yfir 100 þættir og heimildarþættir um hana og þess vegna sáust náttúrulega líka merki tímanlega þar sem brosandi flóðhestaandlit hennar vísaði veginn.

Henni var bjargað af fjölskyldu á staðnum þegar hún var mjög lítil, þar sem hún hafði komist í burtu frá móður sinni í miklu flóði á svæðinu, og blaðrað úr 16 kílóum í 1700 kílóin sem hún vegur í dag. Hún flutti því líka inn til fjölskyldunnar þar sem hún gengur frjáls í ánni við rætur hússins og áður líka inni í húsinu sem hún er orðin of stór fyrir í dag...

Einstaka sinnum hverfur Jessica um stund út í óbyggðirnar, sem Stór-Kruger er að mestu leyti enn, en við vorum heppin því hún var þarna. Okkur var leyft að gefa henni hið fræga suður-afríska rooibos-te og kartöflusneiðar, sem við handfóðruðum henni með því einfaldlega að setja sneiðarnar á milli tannanna á henni í hræðilegu holdi og tannorgíu sem þróast þegar flóðhestur er svangur.

Flóðhestar eru svo sannarlega ekki í flokki huggulegra dýra og allir sjómenn í Afríku bera mikla virðingu fyrir risadýrinu sem getur orðið allt að 4 tonn að þyngd og bitið er sterkast allra landdýra. Hann er um það bil tvöfalt öflugri en ljóns... Aftur á móti geta tennurnar verið yfir metri að lengd!

En Jessica var blíð eins og lamb, og ættleiddur litli bróðir hennar líka, og það kemur í ljós að flóðhestahár á múldýrinu eru frekar mjúk.

Greater Kruger: Blyde River Canyon

Við keyrðum frá Jessica The Hippo í eitt stærsta gljúfur heims, Blyde River Canyon í Mpumalanga, nokkuð nálægt þjóðgarðinum.

Þetta er fallegt og gróið svæði og við fórum út með öðrum gestum í skemmtilega bátsferð þar sem við gátum séð allar villtu bergmyndanir og þar sem hressi leiðsögumaður staðarins var duglegur að koma auga á fugla og deila sögum.

Eftir það sáum við stífluna sem var notuð til að gera vatnsgeymi fyrir allt svæðið, en því miður ekki til að búa til rafmagn því einstaka sinnum kom upp rafmagnsleysi í nærumhverfinu, svo ný uppspretta kæmi að góðum notum.

Á leiðinni upp aftur sáum við síðustu dýraupplifun ferðarinnar. Svokallað Hálsblaðkameljón hafði villst út á malbikaðan veg og leiðsögumaðurinn okkar stöðvaði bílinn af einurð, greip litla frændann svo hann lendi ekki eins og flöt pönnukaka undir næsta bíl og setti hann á handlegginn á sér þegar hann var fluttur út á brúnina. skógur.

Kameljónið var fyrst og fremst með dökkbrúnar merkingar, en þegar það ákvað að klifra upp handlegginn og upp á höfuð leiðsögumannsins okkar breyttist það í ljósgrænt - og aftur til baka á innan við 1 mínútu.

Það skríður frekar hægt, eins og kameljón, og fyrir utan litinn hefur það líka villtustu augun.

Þeir sjá í flestar áttir og augun vinna óháð hvort öðru, þannig að á meðan það klifraði hljóðlega upp úr handlegg leiðsögumannsins, horfði það einbeitt á mig hinum megin - en aðallega með öðru auganu!

Junior var líka leyft að halda því og setja það út í jaðri skógar, og við erum nú opinberlega aðdáendur duttlungafulla litla dýrsins sem ég hef áður aðeins hitt Madagascar.

Að fara með ungling í safarí í Kruger þjóðgarðinn

Ferðin sló í gegn.

Og ferðin var líka talsvert frábrugðin því sem við höfðum ímyndað okkur, en svona eru góðar ferðir: Þú getur skipulagt allt sem þú vilt að heiman, en þegar þú ert í burtu þarftu að takast á við raunveruleikann, leita möguleikanna og láta þig vera spenntur yfir því sem þú hefur núna fundi, í stað þess að einblína á það sem þú hugsaðir áður en þú fórst.

Svo þú getur örugglega farið með dýraelskandi ungling í Kruger þjóðgarðinn, algjörlega. Og það eru svo margir möguleikar um allt Stór-Kruger-svæðið að með hjálp sérfræðings er hægt að finna staði og upplifun sem hentar flestum og velja tíma þar sem nóg pláss er á nærliggjandi vegum.

Góð ferð í Kruger þjóðgarðinn. Góð safari í Suður Afríka.